Når det er grunn til å tru at det er alvorleg omsorgssvikt, pliktar alle offentlege tilsette å melde frå til barneverntenesta.

Meldingar til barneverntenesta kan vere førespurnad/søknadar frå foreldre eller frå andre offentlege instansar eller privatpersonar.

Meldingane skal vere skriftlege.

Meldingar kan drøftast anonymt. 

Kven kan melde frå?

Alle kan melde si uro om barn til barneverntenesta.

Alle offentlege personar har plikt til å melde si uro når det er grunn til å tru at eit barn vert utsett for mishandling eller andre former for omsorgssvikt.

Mange har eit bilete av at barnevernet tek barn vekk frå foreldra og plasserer dei i fosterheimar, institusjonar  osb, og er derav skeptiske til å ta kontakt med barnevernet. Ofte les ein om skrekkhistorier i media. Likevel er det viktig å ta omsyn til at det ofte er berre ei side av saken som kjem fram. Grunna den strenge teieplikta kan ikkje barnevernet kommentere enkeltsaker, og ikkje uttale seg om kvifor dei gjorde som dei gjorde i saken. I mange sakere er det å plassere eit barn eller ein ungdom utanfor heimen, ei siste løysing. Barnevernet tenker alltid først på om dei kan sette inn hjelpetiltak i heimen. Dette kan vere tiltak som å gi foreldra råd og rettleiing, ha samarbeidsmøter med skulen, at barnet/ungdomen får støttekontakt osb. For mange barn og unge som opplever ein konfliktfylt heimesituasjon, kan ofte rettleiing om korleis ein er mot kvarandre og korleis ein snakkar saman, vere det som hjelp.  Det å flytte barnet/ungdomen vekk frå foreldra, er altså berre siste utveg.